Enkele uitzichten van Suriname

Ik had jullie graag kennis laten maken met mijn stageschool en ons huisje.

De ‘Sint-Louiseschool’ in de Monsigneur Wulfingstraat is uitsluitend een meisjesschool. Het bestaat uit 4 gebouwen. Het grootste gebouw waar je op loopt als je door de poort wandelt, is het gebouw waar de meeste klassen zich bevinden. Er is ook een Natuurkundelokaal en een lokaal voor de leerkrachten aanwezig.

De school bestaat uit 5 klassen in het eerste jaar (1A tot 1E). Daarna heb je 4 klassen van het tweede jaar (2A tot 2D). In het derde jaar heb je drie klassen, namelijk 3A1, 3A2 en 3 B. Het vierde jaar bestaat opnieuw uit drie klassen, namelijk 4A1, 4A2 en B4. Er zitten telkens gemiddeld tussen de 18 en de 22 leerlingen in een klas.

De oudste leerlingen hebben een apart gebouw dat aan de zijkant van het hoofdgebouw staat. Daarnaast hebben we een gebouw met 4 klassen waaronder het computerlokaal, het muzieklokaal, een gewoon lokaal en de Bibliotheek. En als laatste is de school samen met de lagere school en de kleuterschool in bezit van een moderne sporthal.

Wanneer de leerlingen te laat in school aankomen of wanneer ze bij sommige leerkrachten een onvoldoende halen op hun test, dan moeten ze buiten gaan harken. Ik vond het een heel gek idee in het begin… wie wilt er nu niet liever gaan harken dan de les mee te volgen. Maar met het klimaat van hier, is het toch niet zo’n leuke bezigheid en natuurlijk kan heel de school toekijken terwijl jij aan het harken bent! Wanneer er teveel leerlingen buiten aan het harken zijn en het materiaal op is, dan moeten de overige leerlingen de grassprietjes met hun handen uit de grond trekken. Zo gaat dat hier!

De klaslokalen worden afgesloten met een deur en aan weerskanten heb je ramen die ’s morgens open gezet worden zodat er een beetje lucht door het klaslokaal kan waaien. De banken staan allemaal uit elkaar en zijn voorzien van een stoel (gelukkig maar). Terwijl de leerlingen gewoon op hun stoel zitten, zit de juf (want zo worden we hier aangesproken, ik met Juf Evelien) op het verhoogje vooraan in de klas. Ik vind het heel vreemd en vervelend dat de lessenaar hoger staat!

De leerlingen dragen allemaal hetzelfde jurkje. Het bestaat uit een lichtblauw hemd met daarover een donker blauwe jurk die tot aan hun knieën komt. Het is de enige meisjesschool die nog overschiet in Paramaribo (en ik denk ook in heel Suriname) en dus ook de enige school met deze pakjes. Op de overige scholen dragen de leerlingen hetzelfde blauwe hemd met daaronder een jeans of een rok tot over de knieën.

Elk uur wordt er handmatig gebeld met de klok die op de tweede verdieping hangt van het hoofdgebouw. Ook mevrouw Lamsberg, de directrice van onze school, loopt soms met een bel in haar hand.

De handboeken die men hier gebruikt zijn misschien wel ouder dan 30 jaar. Het zijn eigenlijk zeer afschuwelijke boeken zonder kleur en met weinig afbeeldingen. De leerkrachten kunnen geen gebruik maken van computers, want die zijn nu eenmaal niet aanwezig in de klassen. Voor biologie maakt men gebruik van kaarten als didactisch materiaal. Bijvoorbeeld een kaart met het spijsverteringsstelsel of het geraamte. Omdat de leerlingen zelf geen afbeeldingen hebben, heeft men hier een eenvoudige manier bedacht om ervoor te zorgen dat de leerlingen wel over beeldmateriaal beschikken! Ze hebben namelijk 12 stempels van stukjes van het menselijk lichaam. Bijvoorbeeld een stempel met de onderdelen van het hart of van het geraamte. Bij het nieuwe stukje theorie, krijgen de leerlingen een afdruk van deze stempels in hun schrift. Ik vind het echt geweldig dat men hier met zo’n beperkte middelen er toch voor zorgen dat de leerlingen beschikken over beeldmateriaal!

Elke dag begint het eerste lesuur om 25 na 7 en eindigt het om 5 na 1. Behalve op woensdag en vrijdag heeft men maar 7 lesuren per dag. Dan eindigen de lessen om 25 na 12. Je kan het ongeveer vergelijken met ons schoolsysteem, alleen telt men hier voor een lesuur maar 40 minuten!

Ons huisje ziet er ongeveer hetzelfde uit als op de foto’s die in het begin van mijn blog staan. Ik vond wel dat het er erg vies uitzag toen we voor het eerst binnen kwamen. Ik heb de middelste kamer gekozen omdat ik zo twee bedden op mijn kamer heb voor wanneer mijn zus op bezoek komt. (1 april!) Mijn kamer is groot en bevat een twijfelaar en een éénpersoonsbed. Ik heb ook een kleerkast en een bureautje. Alles is hartstikke naar wens!

14 maart 2010: met Andy op uitstap!

We zijn met 4 stagiairs die lesgeven op de Sint-Louiseschool in Paramaribo. Ikzelf geef net zoals Tinne de vakken wiskunde en biologie. Tinne was gestart met bio en ik met wiskunde, maar ondertussen zijn we gewisseld zodat beide onderwijsvakken aan bod zouden komen tijdens onze stage. Inge geeft lichamelijke opvoeding en Niels geeft ICT (informatica). Niels heeft er speciaal voor gezorgd dat er computers vanuit België naar Suriname verscheept werden zodat deze dienst konden doen als materiaal in de school. Hij zou zelf ook enkele lessen informatica verzorgen.


Omdat we uiteraard na onze stage terug naar België gaan om daar onze laatste taken af te werken en ons diploma te behalen, zit men in de Sint-Louiseschool vanaf dan zonder iemand die ICT-lessen geeft. Men heeft er ondertussen voor gezorgd dat iemand werd aangesteld als ICT-coördinator. Dit is Andy. Hij is reeds enkele weken op school aanwezig en leert ondertussen van Niels alles over de bouw, het gebruik en het maken van computers. Als Niels met ons vertrekt naar België, dan zou Andy zijn lessen overnemen en ervoor zorgen dat de computers blijven werken.

Andy heeft ons met vieren zondag uitgenodigd om met hem mee door het oerwoud te trekken. Hij kwam ons ’s morgens thuis halen en eerst reden we richting White Beach waar zijn ouders wonen. Onderweg stopten we op plaatsen waar je een mooi uitzicht kon terugvinden. Bijvoorbeeld aan een sluis van de Suriname-rivier. Op een gegeven moment zagen we dat het zandpad niet meer doorliep. Vroeger liep de weg gewoon door, maar nu was het grotendeels begroeid met grassen en struiken. Toch reed hij door! Uiteraard hoorden we verschillende geluiden van onder de auto komen. Dit kan niet gezond geweest zijn voor zijn wagen! Naast de weg, aan de andere kant van de rivier, zagen we primitieve huisjes met dieren zoals geiten, kippen, … Een keer zijn we gestopt omdat Niels een leguaan naast de weg zag lopen, maar toen we gingen kijken, was het beestje al lang weggekropen in het gras.

Aangekomen bij het huis van de moeder en de stiefvader van Andy werden we eerst vriendelijk begroet. De moeder was net pannenkoeken aan het bakken op zijn Javaans. Wij kregen er ook enkele! Het waren heel lekkere pannenkoeken met rozijntjes (zonder suiker). We aten ook enkele vruchten die we bij Andy van de boom konden plukken. Een vrucht was rond en smaakte naar een peer die nog niet rijp was. Vanbinnen zaten pitjes die je beter niet kon eten om diarree te vermijden. We aten ook sterappels. Dit zijn donkere paarse vruchten die aan een hoge boom groeien. Wanneer je er eentje door snijdt, dan vindt je binnenin een witte, doorzichtige massa met pitjes. Het lijkt een beetje op een lychee, vind ik. Daarrond zit het paarse vruchtvlees. Je mag alles van de vrucht opeten behalve de pitjes. Opnieuw om dezelfde reden! Ik vond dit echt heel lekkere vrucht!

Hierna gingen we even door het bos wandelen dat achter het huis gelegen was. Andy vertelde dat als je hier ’s morgens zou komen, je de geluiden van apen kon horen en af en toe eentje zag slingeren! Dat vond ik wel graaf! Daarna hebben we terug de auto genomen en zijn we een stukje gaan rijden langs het oerwoud. Na een tijdje vroeg hij of we zin hadden om te gaan zwemmen. Hij wist nog een privéplaats waar hij wel eens een keertje had gezwommen. Daar aangekomen, zagen we nog een paar inwoners die zwommen. Het was zalig om af te koelen, na deze super hete middag! Na een tijdje hadden we honger en reden we terug naar het huis van de moeder van Andy. Zij had voor ons rijst en bami met kip klaargemaakt. Wij zijn gewend om kipfilet te eten of een kip aan het spit, maar hier eet men alles van de kip. En daarmee bedoel ik letterlijk dat ze de kip met botjes en al opeten! Andy zei dat hij de nek van een kip het lekkerste vond, omdat daar hele lekkere botjes aan zaten. Kip zonder botjes, vinden de Javanen blijkbaar niet lekker… Ook kippenpoten en dergelijke kan je hier kopen bij de plaatselijke slager! Vreemd toch?

We hadden heel lekker gegeten, uiteraard wel kip zonder botjes! Daarna hebben we nog wat vruchten geplukt om mee te nemen en heeft Andy ons weer naar huis gebracht. Ik vond het een hele leuke uitstap!

De foto's kan je terugvinden bij het andere blogbericht. Ik kreeg mijn tekst er niet meer bij getypt.
 
 
Veel liefs
Evelien

Andy

13 maart 2010: Plantages/Commewijnen

Zaterdag zijn we naar de plantages gegaan. We hadden afgesproken met een groepje van zeven personen aan Leonsberg waar we de boot zouden nemen naar Commewijnen. De boot was ongeveer dezelfde als bij de dolfijnen. Ik vond de plantages zelf een beetje tegenvallen. Dit kwam waarschijnlijk omdat de plantages eigenlijk niet meer bestaan. Er zijn nog wel overblijfselen te zien, maar niet meer de echte suikerrietplantages!
Wat ik vooral heel leuk vond, was het mooie uitzicht en de boottocht.

Wat mij opvalt aan Suriname is dat ze hier hele mooie dieren hebben. Op bovenstaande afbeelding zien jullie een mannetjes hagedis. Het is uiteraard een mannetje, omdat het zo'n mooie kleuren heeft, een vrouwtje is simel bruin gekleurd!

Ik kon het niet laten om een stuk of 10 foto's van het beestje te nemen...

7 maart 2010: Dolfijnentoer

Ragi, de man van mevrouw Balcaen (een docente van de hogeschool in Turnhout), had voor ons een dolfijnentoer geregeld. Zo stonden we ’s zondags om 5u op omdat de taxi ons om 6u kwam halen. We werden naar Leonsberg gebracht. Dit is een plaats bij de Suriname rivier waar de boot op ons stond te wachten. Met een groep van 12 studenten, liepen we over een pier naar onze boot en stapten in. Er was ook een gids bij en een persoon die de boot bestuurde. Na een groot half uur varen, zagen we enkele dolfijnen voorbij zwemmen. Het was moeilijk om foto’s vast te leggen, hierdoor heb ik een aantal filmpjes gemaakt. Na ongeveer een uur zijn we een stukje verder gevaren op weg naar de monding van de Suriname rivier in de Atlantische oceaan. Dicht bij de kust zagen we opnieuw een vijftal dolfijnen, die dit keer zeer dicht bij de boot kwamen gezwommen. Hiervan zijn hele mooie filmpjes gemaakt! Er was ook een baby-dolfijntje bij dat de hele tijd onze aandacht trok. Het was echt een zeer fijne ervaring! Na een tijdje zijn we aangemeerd op het strand bij de monding. Daar zouden we een uurtje mogen zwemmen in de zee. De golven waren op bepaalde moment heel hoog en het water zag bruin waardoor je de bodem niet zag. Het was lekker warm op het strand waardoor ik besloot om even te gaan zwemmen, maar op een bepaald moment verdween de zon en zagen we een regenbui op ons afkomen. Net ietsje te laat, gingen we terug naar onze boot. De vaartocht terug naar de pier was in het begin heel fris met de regen en de wind die een stukje in de boot kwamen, maar toen het weer een beetje terug trok, werd het minder koud!

Het was een super fijne ervaring met een aantal hele mooie filmpjes. En dan moet je weten dat we de boottocht hebben gedaan voor 40 SRD per persoon = 10 euro!!! Daar kun je nog niet eens voor naar Sealife!

Groetjes

6 maart 2010: De Waag

Zaterdag avond zijn we samen met Inge (een medestudent van de Lerarenopleiding die Lichamelijke opleiding geeft) en haar twee Nederlandse kotgenoten (Claudia en Jiska) gaan eten in de Waag. Dit is een Italiaans restaurantje aan de waterkant. Het was echt zo gezellig en hiervan hebben we wat sfeerbeelden op papier.

Het dessert, de tiramisu, was heerlijk!

5 maart 2010: La Caff

Vrijdag avond ben ik, samen met Tinne, Inge, Claudia en Jiska, voor het eerst gaan Salsa dansen. De lessen worden gegeven door een chinees, meneer Christoferes. De eerste les was redelijk saai vond ik, omdat hij vooral de basis aan leerde en heel veel uitleg gaf. Ik heb me ingeschreven voor een maand. Zo hoor ik elke dinsdag en vrijdag op tijd (half zeven ’s avonds) aanwezig te zijn bij de Lindeboom. Het is dus twee keer per week een uurtje les en voor een maand betaal ik hier 10 euro, wat geen geld is!


’s Avonds zijn we gaan eten bij het ‘Pannenkoeken en poffertjes huisje’. Dit is een gezellig restaurantje waar ze niet alleen pannenkoeken hebben, maar ook super lekkere broodjes en koude schotels. Na het eten zijn we met z’n negen naar La Caff geweest. Dit is een danscafeetje waar er vrijdags altijd wat te doen is. Deze vrijdag draaide Dj Clint super zalige schijven. Rond drie uur werden we bezweet door een taxi aan ons huisje afgezet.

1 maart 2010: Holi Paghwa

Maandag hebben we Holi Paghwa gevierd, een feest van de Hindoestanden. Zoals jullie kunnen zien werden we lekker besmeurd met gekleurd talkpoeder en een soort brei dat ze ervan maakten. Ik ben blij dat ik alles uit mijn kleren en mijn haren heb gekregen, anders zou ik er nogal uit gezien hebben voor de klas op dinsdag!
Ik vond het wel een leuke belevenis!


Ik, op de trap van ons huisje, voor we naar de pizzahut gingen. Wisten jullie dat je hier dus heel goedkoop kunt eten. We hadden 2 porties lookbroodjes besteld als voorgerecht. Tinne en Jan een pizza en ik een pasta als hoofdgerecht met hierbij twee drankjes per persoon. We moesten samen ongeveer 100 SRD (Surinaamse Dollar) betalen wat wil zeggen; ongeveer 25 euro.
Daarvoor kun je bij ons thuis alleen nog niet voor gaan uiteten! En het heeft lekker gesmaakt!!!


Ik heb de perfecte partner voor ons Truus (= onze kip, geerfd van de buurman)gevonden. Donderdag zijn we naar de zoo gegaan. Het stelde niet veel voor,maar ze hadden ons al gewaarschuwd hiervoor. Buiten een paar slangen en apen, een krokodil, een paar tijgers, een jaguar en nog wat katachtigen, en een paar boerderijdieren (zoals meneer de Haan), hebben we niet veel gezien. De inkomprijs was ook niet veel! 1,25 euro... Bij ons betaal je 15 euro, ofzo!

Dat was het voor deze week. Morge gaan we met een boot naar dolfijnen kijken. Ik ben eens benieuwd. Ik neem mijn nieuwe fototoestel mee dat ik van Steven heb gekregen, op die manier kunnen jullie meegenieten van mijn belevenissen.


Tot de volgende!

Gr