maandag 26 april 2010

26 april 2010: Laatste week

We zijn ondertussen al begonnen aan de laatste week van onze stage hier in Suriname. Ik vond het een super gezellige tijd. Heb heel veel aangename ervaringen mogen meemaken. En ik zou het zeker overdoen, moest ik de kans terug krijgen!
Bedankt ma en pa voor de kans die ik gekregen heb om deze stage te mogen voltooien.

Tot ZONDAG
Liefs Evelien x

24 april 2010; Overstroming

We waren bij het zwembad bij ons in de wijk, toen er opeens een stortbui uit de lucht kwam gevallen. We moesten te voet naar huis (wat trouwens helemaal niet zo ver was). En zo zag onze straat er dus uit! Het was lichtjes gevaarlijk om er door te wandelen want je kon niet zien wat er onder je voeten zat, maar het was wel een leuke ervaring om mee te maken!!!

15 tot 17 april; Brownsberg MIJN VERJAARDAG

Mijn verjaardagsboeket! Gekregen van Rocky, de gekke uitbater van het cafeetje op Brownsberg. Uiteraard bestond het boeket uit allemaal wilde bloemen uit het bos geplukt!!!

Ik en Tinne met Rocky (Rood t-shirt) en de bestuurder van ons busje (met gestreept t-shirt). Wij waren op dat moment aan een Surinaams kaartspel aan het spelen. Het gelijkt heel hard op 'rikken' van bij ons!Natuurlijk heb ik en Tinne steeds gewonnen!!!

Zeer toepasselijk; Junglespeed spelen in de JUNGLE...

Op 15 april hebben we een wandeling gemaakt op Brownsberg. Eerst zijn we naar de Leoval gaan zien en daarna heb ik deze foto laten nemen bij de Ireneval. Echt heel mooi om te zien!

Ik heb erg genoten van mijn verjaardagsfeestje op Brownsberg. We kregen lekker eten. Blijkbaar kennen de Surinamers hier ook amaretto waardoor ik tegen de avond goed aangeschoten was. Om 12 u heb ik mijn kaartjes en kadootjes mogen open maken en ik werd super emotioneel toen ik de kaartjes van het thuisfront las. Alles staat natuurlijk op film zodat jullie er binnenkort thuis van kunnen genieten!

Dankuwel voor iedereen die aan mijn verjaardag gedacht heeft. Het was er eentje om nooit te vergeten!

woensdag 14 april 2010

10 tot 12 april: Galibi

 
Ik en Inge bij de reuzeschildpad!!! Het was echt super geweldig! Katrien heeft een luiaard vast in de Zoo bij Galibi.

5 tot 7 april: Raleighvallen

Ik, Inge en Tinne bij Raleighvallen.
Mijn grote zus, Katrien.
Boven op de Voltzberg. Na een wandeling van 7,5 kilometer door het oerwoud.

Ik en ons Katrien met op de achterzijde de Moedervallen.

woensdag 24 maart 2010

Enkele uitzichten van Suriname

Ik had jullie graag kennis laten maken met mijn stageschool en ons huisje.



De ‘Sint-Louiseschool’ in de Monsigneur Wulfingstraat is uitsluitend een meisjesschool. Het bestaat uit 4 gebouwen. Het grootste gebouw waar je op loopt als je door de poort wandelt, is het gebouw waar de meeste klassen zich bevinden. Er is ook een Natuurkundelokaal en een lokaal voor de leerkrachten aanwezig.

De school bestaat uit 5 klassen in het eerste jaar (1A tot 1E). Daarna heb je 4 klassen van het tweede jaar (2A tot 2D). In het derde jaar heb je drie klassen, namelijk 3A1, 3A2 en 3 B. Het vierde jaar bestaat opnieuw uit drie klassen, namelijk 4A1, 4A2 en B4. Er zitten telkens gemiddeld tussen de 18 en de 22 leerlingen in een klas.

De oudste leerlingen hebben een apart gebouw dat aan de zijkant van het hoofdgebouw staat. Daarnaast hebben we een gebouw met 4 klassen waaronder het computerlokaal, het muzieklokaal, een gewoon lokaal en de Bibliotheek. En als laatste is de school samen met de lagere school en de kleuterschool in bezit van een moderne sporthal.

Wanneer de leerlingen te laat in school aankomen of wanneer ze bij sommige leerkrachten een onvoldoende halen op hun test, dan moeten ze buiten gaan harken. Ik vond het een heel gek idee in het begin… wie wilt er nu niet liever gaan harken dan de les mee te volgen. Maar met het klimaat van hier, is het toch niet zo’n leuke bezigheid en natuurlijk kan heel de school toekijken terwijl jij aan het harken bent! Wanneer er teveel leerlingen buiten aan het harken zijn en het materiaal op is, dan moeten de overige leerlingen de grassprietjes met hun handen uit de grond trekken. Zo gaat dat hier!





De klaslokalen worden afgesloten met een deur en aan weerskanten heb je ramen die ’s morgens open gezet worden zodat er een beetje lucht door het klaslokaal kan waaien. De banken staan allemaal uit elkaar en zijn voorzien van een stoel (gelukkig maar). Terwijl de leerlingen gewoon op hun stoel zitten, zit de juf (want zo worden we hier aangesproken, ik met Juf Evelien) op het verhoogje vooraan in de klas. Ik vind het heel vreemd en vervelend dat de lessenaar hoger staat!

De leerlingen dragen allemaal hetzelfde jurkje. Het bestaat uit een lichtblauw hemd met daarover een donker blauwe jurk die tot aan hun knieën komt. Het is de enige meisjesschool die nog overschiet in Paramaribo (en ik denk ook in heel Suriname) en dus ook de enige school met deze pakjes. Op de overige scholen dragen de leerlingen hetzelfde blauwe hemd met daaronder een jeans of een rok tot over de knieën.

Elk uur wordt er handmatig gebeld met de klok die op de tweede verdieping hangt van het hoofdgebouw. Ook mevrouw Lamsberg, de directrice van onze school, loopt soms met een bel in haar hand.













De handboeken die men hier gebruikt zijn misschien wel ouder dan 30 jaar. Het zijn eigenlijk zeer afschuwelijke boeken zonder kleur en met weinig afbeeldingen. De leerkrachten kunnen geen gebruik maken van computers, want die zijn nu eenmaal niet aanwezig in de klassen. Voor biologie maakt men gebruik van kaarten als didactisch materiaal. Bijvoorbeeld een kaart met het spijsverteringsstelsel of het geraamte. Omdat de leerlingen zelf geen afbeeldingen hebben, heeft men hier een eenvoudige manier bedacht om ervoor te zorgen dat de leerlingen wel over beeldmateriaal beschikken! Ze hebben namelijk 12 stempels van stukjes van het menselijk lichaam. Bijvoorbeeld een stempel met de onderdelen van het hart of van het geraamte. Bij het nieuwe stukje theorie, krijgen de leerlingen een afdruk van deze stempels in hun schrift. Ik vind het echt geweldig dat men hier met zo’n beperkte middelen er toch voor zorgen dat de leerlingen beschikken over beeldmateriaal!

Elke dag begint het eerste lesuur om 25 na 7 en eindigt het om 5 na 1. Behalve op woensdag en vrijdag heeft men maar 7 lesuren per dag. Dan eindigen de lessen om 25 na 12. Je kan het ongeveer vergelijken met ons schoolsysteem, alleen telt men hier voor een lesuur maar 40 minuten!


Ons huisje ziet er ongeveer hetzelfde uit als op de foto’s die in het begin van mijn blog staan. Ik vond wel dat het er erg vies uitzag toen we voor het eerst binnen kwamen. Ik heb de middelste kamer gekozen omdat ik zo twee bedden op mijn kamer heb voor wanneer mijn zus op bezoek komt. (1 april!) Mijn kamer is groot en bevat een twijfelaar en een éénpersoonsbed. Ik heb ook een kleerkast en een bureautje. Alles is hartstikke naar wens!

14 maart 2010: met Andy op uitstap!

We zijn met 4 stagiairs die lesgeven op de Sint-Louiseschool in Paramaribo. Ikzelf geef net zoals Tinne de vakken wiskunde en biologie. Tinne was gestart met bio en ik met wiskunde, maar ondertussen zijn we gewisseld zodat beide onderwijsvakken aan bod zouden komen tijdens onze stage. Inge geeft lichamelijke opvoeding en Niels geeft ICT (informatica). Niels heeft er speciaal voor gezorgd dat er computers vanuit België naar Suriname verscheept werden zodat deze dienst konden doen als materiaal in de school. Hij zou zelf ook enkele lessen informatica verzorgen.


Omdat we uiteraard na onze stage terug naar België gaan om daar onze laatste taken af te werken en ons diploma te behalen, zit men in de Sint-Louiseschool vanaf dan zonder iemand die ICT-lessen geeft. Men heeft er ondertussen voor gezorgd dat iemand werd aangesteld als ICT-coördinator. Dit is Andy. Hij is reeds enkele weken op school aanwezig en leert ondertussen van Niels alles over de bouw, het gebruik en het maken van computers. Als Niels met ons vertrekt naar België, dan zou Andy zijn lessen overnemen en ervoor zorgen dat de computers blijven werken.

Andy heeft ons met vieren zondag uitgenodigd om met hem mee door het oerwoud te trekken. Hij kwam ons ’s morgens thuis halen en eerst reden we richting White Beach waar zijn ouders wonen. Onderweg stopten we op plaatsen waar je een mooi uitzicht kon terugvinden. Bijvoorbeeld aan een sluis van de Suriname-rivier. Op een gegeven moment zagen we dat het zandpad niet meer doorliep. Vroeger liep de weg gewoon door, maar nu was het grotendeels begroeid met grassen en struiken. Toch reed hij door! Uiteraard hoorden we verschillende geluiden van onder de auto komen. Dit kan niet gezond geweest zijn voor zijn wagen! Naast de weg, aan de andere kant van de rivier, zagen we primitieve huisjes met dieren zoals geiten, kippen, … Een keer zijn we gestopt omdat Niels een leguaan naast de weg zag lopen, maar toen we gingen kijken, was het beestje al lang weggekropen in het gras.

Aangekomen bij het huis van de moeder en de stiefvader van Andy werden we eerst vriendelijk begroet. De moeder was net pannenkoeken aan het bakken op zijn Javaans. Wij kregen er ook enkele! Het waren heel lekkere pannenkoeken met rozijntjes (zonder suiker). We aten ook enkele vruchten die we bij Andy van de boom konden plukken. Een vrucht was rond en smaakte naar een peer die nog niet rijp was. Vanbinnen zaten pitjes die je beter niet kon eten om diarree te vermijden. We aten ook sterappels. Dit zijn donkere paarse vruchten die aan een hoge boom groeien. Wanneer je er eentje door snijdt, dan vindt je binnenin een witte, doorzichtige massa met pitjes. Het lijkt een beetje op een lychee, vind ik. Daarrond zit het paarse vruchtvlees. Je mag alles van de vrucht opeten behalve de pitjes. Opnieuw om dezelfde reden! Ik vond dit echt heel lekkere vrucht!

Hierna gingen we even door het bos wandelen dat achter het huis gelegen was. Andy vertelde dat als je hier ’s morgens zou komen, je de geluiden van apen kon horen en af en toe eentje zag slingeren! Dat vond ik wel graaf! Daarna hebben we terug de auto genomen en zijn we een stukje gaan rijden langs het oerwoud. Na een tijdje vroeg hij of we zin hadden om te gaan zwemmen. Hij wist nog een privéplaats waar hij wel eens een keertje had gezwommen. Daar aangekomen, zagen we nog een paar inwoners die zwommen. Het was zalig om af te koelen, na deze super hete middag! Na een tijdje hadden we honger en reden we terug naar het huis van de moeder van Andy. Zij had voor ons rijst en bami met kip klaargemaakt. Wij zijn gewend om kipfilet te eten of een kip aan het spit, maar hier eet men alles van de kip. En daarmee bedoel ik letterlijk dat ze de kip met botjes en al opeten! Andy zei dat hij de nek van een kip het lekkerste vond, omdat daar hele lekkere botjes aan zaten. Kip zonder botjes, vinden de Javanen blijkbaar niet lekker… Ook kippenpoten en dergelijke kan je hier kopen bij de plaatselijke slager! Vreemd toch?

We hadden heel lekker gegeten, uiteraard wel kip zonder botjes! Daarna hebben we nog wat vruchten geplukt om mee te nemen en heeft Andy ons weer naar huis gebracht. Ik vond het een hele leuke uitstap!

De foto's kan je terugvinden bij het andere blogbericht. Ik kreeg mijn tekst er niet meer bij getypt.
 
 
Veel liefs
Evelien